Oud, bemind en bewonderd Passie in de garage! - KSJ januari 2020

Zoon Van Briel: “Van kinds af aan ben ik gefascineerd door auto’s. Papa vertelt vaak over hoe ik, gedragen op de arm, alle automerken van auto’s in de straat kon opnoemen, nog voor ik volwaardige volzinnen kon produceren. De oldtimerkriebel begon met een miniatuur van de iconische rode Chevrolet Corvette C1, gekregen van mijn tante toen ik zes jaar oud was. Ik vind die wagen en zijn lijnen nog steeds prachtig. Ooit koop ik een origineel exemplaar. Op ware grootte uiteraard. In papa’s studententijd kocht hij oude auto’s die de mensen niet meer wilden. Dat werden de huidige oldtimers. Maar, zo een verzameling neemt veel plaats in en dan komt het onvermijdelijke: liefje/ vrouwtje, huisje, tuintje, kindje krijgen allemaal voorrang. Zodoende verdween die verzameling. Wel bleef de BMW Bavariaclub, eveneens opgericht tijdens de studietijd in 1983, tot op heden bestaan.”

“Een tiental jaar geleden hebben we onze eerste oldtimer gekocht, een Alfa Romeo Spider van ’64. Die stond ergens weg te kwijnen in een garage in Wallonië. Van zodra de garagepoort opende, was de auto verkocht. Papa reed fier als een gieter met de Alfa, bijgenaamd Giullia, huiswaarts. Het eerste jaar heeft de wagen helaas meer in de Alfa-garage gestaan dan thuis, er was veel werk aan de motor, dorpels, bodem … Een paar jaar later was er de kans om een andere oldtimer over te nemen. Sindsdien neemt Vanessa, de vanillekleurige Triumph TR250 van ‘68, fier plaats in onze garage. Sinds een paar jaar tracht ik zelf af en toe aan de wagens te sleutelen, de motoren van toen zijn niet zo complex, en het is ook gewoon een rustgevende bezigheid. Papa heeft nog een beetje overtuiging nodig om zelf ook eens de handschoenen uit de kast te halen.”

“Hoewel we vooral in onze eigen garage aan de wagens sleutelen, is het houden van een oldtimer eerder een sociale aangelegenheid. Doorheen het jaar zijn er talrijke oldtimerbeurzen en -rally’s waaraan we deelnemen. Het is geweldig om op dergelijke evenementen mensen van her en der tegen te komen, met totaal verschillende levens en toch één gemeenschappelijke passie: de auto’s.

Papa en ik gaan vaak met vrienden naar de beurs in Essen (Duitsland) en die in Parijs. Op die beurzen staan vaak schatten van wagens, hele bibliotheken aan informatie over oldtimers en bergen wisselstukken. Voor de Triumph worden wisselstukken vaak nieuw geproduceerd, voor de Alfa is het echter vaak zoeken naar een speld in een hooiberg.

Een van de mooiste evenementen die we meemaakten, was de Ennstal-Classic Rally in Oostenrijk. We reden er mee met de Triumph, samen met nog vijf andere equipes van de Belgische English Drivers Guild. Heerlijk om samen met een tof gezelschap oldtimers door het ‘laatste paradijs voor rijders’ te sturen.

De hoogmis van het jaar voor oldtimer-fans is de Goodwood Revival. Op dat event in Engeland komen oldtimer-eigenaars van over de hele wereld rondrijden met hun wagen. Daarnaast heet het event jaarlijks een 200.000 toeschouwers welkom.”

“Ja en nee. Uiteraard zijn er bepaalde oldtimers die puur als verzamelobject worden gezien. Die zijn soms zo duur dat men er niet mee durft rijden. Wij zijn eerder van mening dat je met een oldtimer moet durven rijden, het gaat ons niet zozeer om de belegging, eerder om de ervaring. En die ervaring is meer waard dan een eventuele meerwaarde. Zelf sleutelen aan de wagens geeft ook echt voldoening. Iedereen bekijkt dat op zijn manier, maar je ziet wel dat elke oldtimerverzamelaar er een duidelijke visie over heeft. En die visie rendeert.”