De grote techbedrijven, genre Alphabet (Google), Apple of Amazon hebben de afgelopen jaren koortsachtig gewerkt aan cloudoplossingen voor gaming en bereiden een heuse coup voor om de gamingmarkt in te palmen.
De grote techbedrijven, genre Alphabet (Google), Apple of Amazon hebben de afgelopen jaren koortsachtig gewerkt aan cloudoplossingen voor gaming en bereiden een heuse coup voor om de gamingmarkt in te palmen. Op zich hoeft dat nauwelijks te verwonderen. De gamingmarkt is een aantrekkelijke miljardenbusiness en kon de afgelopen jaren een dubbelcijferige groei voorleggen. Al naargelang de bron spelen intussen zowat 1,2 tot 2,5 miljard mensen spelletjes op pc, console, tablet of (vooral) smartphone. En misschien nog belangrijker: gaming is een van de weinige manieren om de jeugd te bereiken. Traditionele kanalen zoals tv, radio of krant hebben voor die groep immers afgedaan. Geen wonder dus dat ‘Big Tech’ staat te popelen om de aandacht van het gigantische gamerspubliek naar zich toe te trekken.
Ook vanuit het beleggersperspectief duiken opportuniteiten op. Het is echter cruciaal om de dynamiek van deze markt te vatten om de veelheid aan opportuniteiten, maar ook de bedreigingen correct te kunnen inschatten.
Vandaag de dag kopen gamers hun (AAA-)spellen meestal digitaal van softwareproducenten zoals Ubisoft, Activision Blizzard, Take Two Interactive, Electronic Arts of Square Enix, om enkele van de voornaamste te noemen. Die producenten leveren dus de ‘content’ (letterlijk: ’de inhoud’). De games worden gespeeld op een gespecialiseerde pc of op een spelconsole. Die apparaten bevatten stuk voor stuk relatief zware processoren die alle complexe berekeningen maken die nodig zijn om het spel goed en snel te laten functioneren én een goed beeld naar het scherm te brengen.
De doelstelling van Big Tech is echter om het zware rekenwerk van gaming niet meer te laten verrichten bij de spelers thuis (door hun pc’s en spelconsoles), maar door een hele reeks gespecialiseerde servers van de Big Tech-bedrijven zélf, op een afgezonderde locatie (dus in de zogenaamde ’cloud’). De cloud stuurt vervolgens enkel nog de beelden door naar de speler. Om die beelden af te spelen bij de gamer volstaat een eenvoudige pc, of zelfs een tablet of smartphone.
Het belangrijkste gevolg van cloud gaming is dat de drempel voor complexe AAA-games fors verlaagd wordt doordat er voortaan geen dure infrastructuur (gespecialiseerde pc of console) meer nodig is bij de speler zelf.
En dat opent enorme perspectieven. In de VS en in Amerika zullen dankzij cloud gaming in de toekomst wellicht een stuk meer mensen AAA-games spelen. Maar in groeiregio’s (zoals bijvoorbeeld Azië) is het potentieel wellicht nog veel groter. AAA-games zijn in dergelijke regio’s nog niet wijd verspreid, net omdat daar een zware pc of console voor velen te kostelijk is. Maar eens dergelijke games kunnen gespeeld worden op eenvoudigere – en goedkopere – apparatuur, zal de populariteit wellicht fors toenemen.
Sony en Microsoft, naast Nintendo twee grote namen in de consolewereld, gaan de handen in elkaar slaan om via de cloud van Microsoft gamingdiensten aan te bieden. Daar waar die partijen tot nu toe hardware (= de spelconsoles) verkochten aan gamers, gaan ze nu zélf de hardware-infrastructuur opzetten en beheren (in de cloud), en louter nog een dienst leveren aan de gamers. De grote, eenmalige uitgave aan een console wordt dus vervangen door veel kleinere, maar periodieke abonnementskosten.
Maar zoals we stelden in het begin van dit artikel: er zijn natuurlijk veel kapers op de kust. Onder andere Google, Apple, Amazon, Facebook en Tencent staan eveneens te popelen om de ‘Netflix van de gaming’ te worden. Google en Amazon hebben zelfs al een streepje voor op de rest. Google is immers eigenaar van het erg populaire YouTube-kanaal, waar zeer veel filmpjes van computerspellen worden bekeken. Amazon is dan weer eigenaar van Twitch, iets of wat vergelijkbaar met YouTube maar nog méér gericht op gamers. Voor hen is het dus een koud kunstje om naast gelijk welke video van een game, met een simpele muisklik toegang te geven om het spel zelf eens uit te proberen.
Google publiceerde onlangs details van zijn nieuwe online gamingservice ‘Stadia’. Vanaf november 2019 wordt Stadia gelanceerd in 14 landen. Met een abonnement van 10 euro per maand kunnen een dertigtal games gespeeld worden via cloud gaming. Die lijst zal ongetwijfeld nog uitgebreid worden en we verwachten ook dat de concurrenten een gelijkaardige dienst zullen lanceren in de nabije toekomst. Voor de nieuwste games zal bijkomend moeten betaald worden, wat goed nieuws is voor de softwareproducenten.
Voor de aanbieders van cloudgamingdiensten barst binnenkort de strijd los: het is uiteraard cruciaal om zo snel mogelijk zo veel mogelijk spelers naar het eigen platform te krijgen.
Veel abonnees aantrekken kan echter maar op één manier: door een rijke waaier aan interessante games (content) aan te bieden. Content (of in dit geval gamesoftware) vinden we uiteraard bij de softwareproducenten (genre Ubisoft en Take Two Interactive), bij het Chinese Tencent en in mindere mate bij Sony en Microsoft zelf. Het is opmerkelijk dat er nog geen zware overnamestrijd is losgebarsten om de softwareproducenten in te lijven. Maar er zijn behoorlijke obstakels. De gamingstudio’s zijn immers erg gesteld op hun onafhankelijkheid en het creatieve talent kan vluchtig zijn als er gerommel is aan de top. Dat kan er toe leiden dat je in plaats van een beloftevolle studio met groeipotentieel uiteindelijk een ‘lege doos’ koopt. Dat is trouwens de belangrijkste reden waarom verschillende grote overnames in de sector van de gamingsoftware in het verleden mislukt zijn. Een overnameslag in de sector kunnen we zeker niet uitsluiten, gezien de grote belangen die op het spel staan voor de Big Tech, maar evident is het zeker en vast niet.
De Big Tech-bedrijven hebben trouwens al aangegeven dat ze zelf ook content zullen beginnen produceren. Maar ook dat lijkt niet zo evident. Zelfs als er geen overnamestrijd losbarst, lijkt het erop dat de aanbieders van content (dus de softwareproducenten) belangrijke winnaars zullen worden van cloud gaming. Zij zullen hun AAA-games immers aan een veel groter publiek kunnen slijten.
Dat er een flinke disruptie op komst is in de gamingsector is duidelijk. Maar welke partij(en) juist de bovenhand zullen nemen is op dit ogenblik nog koffiedik kijken. Evenmin is het duidelijk hoe de machtsverhoudingen uiteindelijk zullen verschuiven. Flinke verrassingen zijn dus niet uitgesloten en belangrijke ontwikkelingen kunnen ertoe leiden dat één bepaald type bedrijven (of zelfs één bedrijf) plots de bovenhand krijgt op alle andere. Zullen verschillende game-streamingdiensten, aangeboden door Big Tech-bedrijven broederlijk’ naast elkaar bestaan, of zal een van hen (Stadia?) het voortouw nemen en veel groter worden dan alle andere? Zal er een overnamestrijd losbarsten in de sector van de gamingsoftware (om zich content exclusief toe te eigenen) of zullen de softwareproducenten onafhankelijk blijven en hun games aan álle game-streamingdiensten kunnen aanbieden? Zal de sector van de gamingsoftware onder druk staan als de grootste game-streamingdienst uiteindelijk zijn macht laat gelden? Veel onzekerheden blijven dus.
Wat wel stilaan duidelijk wordt, is dat cloud gaming er wellicht op een of andere manier zal doorkomen, en dat de Big Tech-bedrijven een strijd zullen leveren die in eerste instantie ten goede zal komen aan de softwaresector. Op het eerste zicht komen die softwareproducenten, als leveranciers van content, dan ook zeer goed uit de vergelijking. Ofwel worden ze overgenomen, ofwel kunnen ze hun content binnenkort aan heel wat meer klanten leveren. Maar de keerzijde van de medaille is dat concurrentie binnen de sector zelf momenteel groot is (onder andere door het overwicht van het spel ‘Fortnite’), en de volatiliteit van de aandelen is navenant.
Wie geïnteresseerd is in het thema van cloud gaming, spreidt wellicht beter de middelen over verschillende potentiële winnaars. Aan de kant van de Big Tech denken we dan vooral aan namen zoals Alphabet (Google), Amazon en Tencent.
Ook Microsoft lijkt ons geen onlogische keuze. Zij beschikken momenteel immers over een aanzienlijk gamerspubliek (via hun Xbox) en de bijbehorende knowhow én bieden al omvangrijke clouddiensten aan. Een investering in content lijkt ons eveneens aangewezen en is misschien nog de meest interessante, maar helaas ook meest riskante investering in dit thema. Take Two Interactive en Ubisoft lijken ons aantrekkelijke keuzes.
Heeft u vragen omtrent dit artikel?
De trading update van Barco over het eerste kwartaal viel beter uit dan verwacht, maar in het tweede kwartaal zal de impact van de quarantainemaatregelen op de resultaten groter zijn.
Proximus publiceerde resultaten die onder de verwachtingen uitkwamen.
Is Netflix een Disney-killer of is Disney een Netflix-killer? Tot begin 2019 heerste de consensus bij beleggers dat Disney voorbijgestreefd was door Netflix. Disney behoorde, met zijn klassieke kabelabonnementen, tot het verliezende kamp en zag jaar na jaar het aantal betalende abonnees dalen.
Een belangrijke externe partij waardeert onze beleggingsstrategie …